Relacja Pani Stanisławy Olszewskiej z d. Drosio, (która cudem przeżyła rzeź Woli, niemiecką zbrodnię na cywilnej ludności w dniu 5 sierpnia 1944 r), opisująca pobyt w obozie pod Wrocławiem i pierwsze powojenne lata w Łodzi.
Skany dostarczone i opublikowane za zgodą Pana Janusza Olszewskiego, syna Pani Stanisławy.
Publikujemy archiwalne dokumenty i jedyne pamiątki jakie ocalały po Rodzinie świadka egzekucji, które otrzymaliśmy od syna Pani Stanisławy Olszewskiej z d. Drosio, Pana Janusza Olszewskiego.
Przeżyła cudownym zrządzeniem Opatrzności Bożej wraz ze swoją mamą, Marią Drosio tą straszną rzeź, aby dać świadectwo męczeńskiej śmierci mieszkańców Woli w rejonie ulic Górczewskiej/Moczydło.
Zeznania Pani Stanisławy Olszewskiej z d. Drosio spisane w 1976 r. na prośbę Muzeum m.st. Warszawy
Foto relacja z odsłonięcia nowego, godnego upamiętnienia Miejsca Pamięci Narodowej Terenu Masowego Mordu na Woli, przy ul. Górczewskiej 32, w dniu 5 sierpnia 2014 roku, dokonanego przez Sekretarza Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa dr hab. Andrzeja Kunerta. (043)
Miejsce przy ul. Górczewskiej 32 jest miejscem największego ludobójstwa w czasie Powstania Warszawskiego. W pierwszą rocznicę zbrodni pracownicy Szpitala Wolskiego posadowili i poświęcili krzyż pamięci poległych tam ofiar. Od 69 lat Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc opiekuje się tym miejscem.
Dwa lata temu, podczas uroczystości w dniu 5 sierpnia 2012 r. został odsłonięty krzyż stalowy 8 metrowy, rzeźbiarsko opracowany, wystawiony na zlecenie i koszt Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, pierwsza część pomnika dla godnego upamiętnienia śmierci 12 000 Polaków cywilnych mieszkańców Woli, którzy w dniach 5-12 sierpnia 1944 r. zostali rozstrzelani, zamordowani i spaleni w tym miejscu przez Niemców w masowych egzekucjach ludności cywilnej Woli.
wola44.wordpress.com 